Hierbij een bekentenis, zoals ik al vaker liet blijken ben ik geen groot liefhebber van een overdaad aan elektronica in de jazz muziek, maar in dit geval is mijn mening veranderd, dat kan zijn omdat ik er niet meer omheen kan of het heeft te maken met de muziek van Alexandre Herer (1981) en dat laatste is absoluut het geval. Het elektronische aspect is een essentieel onderdeel van zijn muziek, het doet mij denken aan de geluiden van Soft Machine, een soort van jeugdsentiment dus. Het samenspel van Alexandre Herer op Fender Rhodes en synthesizer, Gaël Petrina op el. bas en Pierre Mangeard op drums vloeit samen als een mechaniek vol souplesse, de klanken komen tot elkaar , raken elkaar en het resultaat leidt tot een synthese die mij ontzettend heeft gebiologeerd.

Herer is de stichter van het gezelschap Onze Heures Onze en het label met dezelfde naam. Het betreft een collectief van Franse muzikanten werkzaam in de jazz en geïmproviseerde muziek, de activiteiten bestaan uit het organiseren van evenementen, het opnemen van muziek en onderwijs, gevestigd in Ile-de-France. De kern wordt gevormd door de projecten van Alexandre Herer, Olivier Laisney en Julien Pontvianne evenals de artiesten die uitkomen op het label Onze Heures Onze zoals Magic Malik, Octurn en Stéphane Payen.

De titel Nunataq betekent een blootgestelde top van een berg die zelf niet met sneeuw of ijs is bedekt, maar uitsteekt boven een gletsjer of ijsveld. De muziek op dit album is o.a. geïnspireerd door de hedendaagse milieu problematiek waarin de wereld ten onder gaat door de verkrachting van de natuur door de mens, als voorbeeld zijn daar de grote ijsvlaktes in Groenland, plekken die getuigen zijn van een voorbij klimaat dat bedreigd wordt de homo sapiëns van nu.

Dit is Herer’s zesde album, allen op zijn label Onze Heures Onze, hij experimenteerde ruim 10 jaar met zijn favoriete instrument, de Fender Rhodes, hetgeen goed te horen is op dit album, hij gebruikt de Fender niet alleen als een akoestische piano, nee hij gaat vooral uit van de elektronische mogelijkheden die het instrument een extra bonus geeft qua klankmogelijkheden.
Twee van de composities op “Nunataq” zijn opgedragen aan mede muzikanten van Herer, “Dye 3” is opgedragen aan de Belgische pianist Jozef Dumoulin en “XP-G” aan de Franse fluitist Magic Malik. In de hoop dat eenieder wil meegenieten van mijn “bekering” tot de elektronica, raadt ik aan eens te luisteren en mijn mening te delen.

Jan van Leersum.